สุนทรียะแห่งงานสร้าง สุนทรียะแห่งภาพยนตร์ หว่องกาไว / วิลเลียม จาง ซู่ผิง
หลังจากปล่อยผลงานเรื่องล่าสุดอย่าง The Grandmaster (2013) ที่เล่าเรื่องราวชีวประวัติของ ยิปมัน ปรมาจารย์กังฟูในตำนานเจ้าของเพลงมวยวิงชุน (หรือหย่งชุน) อันลือลั่น ผู้เป็นอาจารย์ของราชากังฟูแห่งโลกภาพยนตร์ บรูซ ลี ออกมา ข่าวคราวเงียบหาไปสองสามปี ผู้กำกับขวัญใจเด็กอาร์ตอย่าง หว่องกาไว ก็ยังไม่มีผลงานใหม่ออกมาให้แฟนๆ ได้ชมกันอีก ซึ่งอันที่จริงก็เป็นที่รู้กันดีแหละว่าผู้กำกับระดับอาร์ตตัวพ่ออย่างเฮียหว่องนั้น ประณีตพิถีพิถันและใช้เวลาทำหนังของเขายาวนานขนาดไหน ก็แค่ The Grandmaster เอง ก่อนฉายก็ได้ข่าวว่าทำกันมาปีแล้วปีเล่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเสร็จออกมาให้เชยชมเสียที จนปล่อยให้คนอื่นเอาเรื่องราวยิปมันไปทำแซงหน้าจนโด่งดังมาแล้วหลายภาค ทั้งเวอร์ชั่นกลางคน เวอร์ชั่นละอ่อน ไปจนถึงเวอร์ชั่นชรา แถมยังมีเวอร์ชั่น 3D กับเขาด้วย อุเหม่!
อ่านต่อ
อนิช กาปูร์ ถูกแบนไม่ให้ใช้กลิตเตอร์ที่ระยิบระยับวับวาวที่สุดในโลก (อีกแล้ว!) แนวรบด้านตะวันตกของวงการศิลปะ ยัง(ดราม่า)ไม่เปลี่ยนแปลง
อนิช กาปูร์ ถูกแบนไม่ให้ใช้กลิตเตอร์ที่ระยิบระยับวับวาวที่สุดในโลก (อีกแล้ว!) แนวรบด้านตะวันตกของวงการศิลปะ ยัง(ดราม่า)ไม่เปลี่ยนแปลง เพิ่งโดนแบนไม่ให้ใช้สีชมพูที่ชมพู๊ชมพูที่สุดในโลกไปหมาดๆ มาคราวนี้ อนิช กาปูร์ (Anish Kapoor) ก็ถูกแบนไม่ให้ซื้อหรือครอบครองวัตถุดิบทางศิลปะชนิดใหม่ นั้นก็คือ กลิตเตอร์ (คล้ายๆ กับกากเพชรนั่นแหละ) ที่ระยิบระยับวับวาวที่สุดในโลก ซึ่งคนแบนก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็พ่อ ศิลปินสุดแสบ สจวร์ต เซมเพิ้ล (Stuart Semple) คนเดิมนั่นแหละ
อ่านต่อ
ศิลปะแห่งการเผชิญหน้าความชั่ว Mad Max: Fury Road
ตอนแรกที่ได้ยินว่าผู้กำกับชาวออซซี่วัย 70 อย่าง จอร์จ มิลเลอร์ จะหยิบเอาหนังแอ็คชั่นสุดคัลต์คลาสสิคขึ้นหิ้งของเขาอย่าง Mad Max (1979) กลับมาทำใหม่ หลังจากที่แกห่างหายจากการทำหนังแอ็คชั่นไปถึง 30 ปี หันไปกำกับและโปรดิวซ์หนังดราม่าครอบครัว/คอเมดี้และแอนิเมชั่นใสๆ อย่าง Lorenzo's Oil (1992), Babe (1995) และ Happy Feet (2006) จนคิดว่าปู่แกหมดไฟและเลิกคิดทำหนังแอ็คชั่นไปเสียแล้ว เรายังอดสงสัยและปรามาสแกไม่ได้เลยว่า “จะไหวเร๊อ?” และพาลคิดไปว่าหนังเรื่องนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับการกินบุญเก่า และเอาของเก่ามาเล่าใหม่ คงจะไม่มีอะไรน่าสนใจและน่าจะแป๊กเหมือนหนังแอ็คชั่นรีบูตอีกหลาย ๆ เรื่องก่อนหน้า แต่หลังจากที่ได้ดูหนังตัวอย่างอันน่าตื่นตะลึงความคิดที่ว่าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย จนกระทั่งได้ไปดูหนัง ไอ้คลั่งผจญทะเลทราย ฉบับรีบูธอย่าง Mad Max: Fury Road (2015) เข้าให้นั่นแหละ ถึงได้รู้ว่าคิดผิดโดยสิ้นเชิง
อ่านต่อ
Boogie Woogie มหกรรมเสียดสีตีแผ่วงการศิลปะร่วมสมัย
ด้วยความที่ตอนนี้ในวงการศิลปะร่วมสมัยโลก กำลังมีดราม่าร้อนๆ เกี่ยวกับเรื่องสีๆ ของศิลปินบิ๊กเนมอย่าง อนิช กาปูร์ กับศิลปินอังกฤษเลือดใหม่ สจวร์ต เซมเพิ้ล ที่ต่างก็เสียดสีจิกกัดและตอบโต้กันอย่างไม่ลดราวาศอกอย่างที่เรานำเสนอไปในตอนที่ผ่านๆ มา ตอนนี้เราเลยขอพักเบรกด้วยการรีวิวหนังสักเรื่องก็แล้วกัน แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วก็ขอรีวิวหนังที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับดราม่าแสบๆ คันๆ ในวงการศิลปะด้วยเลยก็แล้วกัน หนังเรื่องนั้นมีชื่อว่า Boogie Woogie (2009)
อ่านต่อ
สุนทรียะแห่งความตายและร่างกายอันเสื่อมสลาย: โจล-ปีเตอร์ วิทคิน
นายหรือนางแบบในภาพถ่ายของเขามักจะเป็นบุคคลที่มีร่างกายอันพิกลพิการ แคระแกรนทุพพลภาพ คนชายขอบของสังคม บุคคลที่ผ่าตัดแปลงเพศหรือมีสองเพศในร่างเดียว (กะเทยแท้) หรือแม้แต่ภาพของซากศพ เศษชิ้นส่วนองคาพยพของร่างกายมนุษย์ พืช สัตว์ รวมถึงสิ่งของนานาชนิดที่นำมาปะติดปะต่อเข้าไว้ด้วยกัน ผนวกด้วยเรื่องราวทางศาสนา ตำนานเทพปกรณัม นิทานปรัมปรา การจำลองภาพเขียนคลาสสิกชื่อดังในอดีต และการใช้ทฤษฎีสัญลักษณ์นิยม จนกลายเป็นส่วนผสมแบบใหม่ที่แสดงออกถึงความต้องการสำแดงตัวตนภายในของศิลปิน แสดงธาตุแท้และตีแผ่ด้านมืดของความเป็นมนุษย์ แสดงสัจธรรมบางแง่มุมของชีวิต และเผยให้เห็นบางแง่มุมอันวิปริตผิดเพี้ยนของสังคมร่วมสมัยเช่นเดียวกับจิตวิญญาณภายในของศิลปินเอง
อ่านต่อ
สีชมพูที่ชมพูที่สุดในโลกที่ทุกคนในโลกมีสิทธิใช้ ยกเว้น อนิช กาปูร์
หลังจากที่เป็นข่าวไปเมื่อต้นปีว่า อนิช กาปูร์ (Anish Kapoor) ศิลปินอังกฤษเชื้อสายอินเดีย ได้รับสิทธิในการใช้สีดำที่ว่ากันว่าเป็นสีที่ดำที่สุดเท่าที่โลกเคยมีมาที่มีชื่อเรียกว่า Vantablack แต่เพียงผู้เดียว
อ่านต่อ
ครบรอบ 37 ปี การเสียชีวิตของศิลปินดนตรีผู้ใฝ่หาสันติภาพ จอห์น เลนนอน
วันนี้เมื่อ 37 ปีที่แล้ว เป็นวันที่คนรักดนตรีทั่วโลกต่างก็เศร้าโศกกับโศกนาฏกรรมครั้งยิ่งใหญ่ในวงการดนตรี เวลา 4 ทุ่ม 50 ของวันที่ 8 ธันวาคม 1980 ขณะที่จอห์น เลนนอน และ โยโกะ โอโนะ เดินทางกลับอพาร์ตเมนต์ของพวกเขาที่ดาโกต้า เหตุการณ์อันไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อจอห์น เลนนอนถูก มาร์ค เดวิด แชปแมน ปรี่เข้ายิงปืนสี่นัดเข้าที่หลังตรงทางเข้าตึกอพาร์ตเมนต์ เขาถูกนำตัวไปยังห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลรูสต์เวลที่อยู่ไม่ไกล และอีกไม่นาน เวลา 5 ทุ่ม 7 นาที ในคืนนั้นเอง ก็มีการประกาศการเสียชีวิตของเขาอย่างเป็นทางการ จากน้ำมือของแฟนเพลงคนหนึ่งที่จอห์นเคยเซ็นชื่อบนแผ่นเสียงให้กับมือ
อ่านต่อ
อันเนื่องมาจากฉากหนึ่งในหนัง ในวาระ 10 ปี หนังไซไฟคลาสสิกในดวงใจ Children of Men
เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเป็นโอกาสครบรอบสิบปีของหนังไซไฟเรื่องหนึ่ง ที่ในปัจจุบันกลายเป็นหนังไซไฟคลาสสิคตลอดกาลใจดวงใจของคนรักหนังหลายคนไปแล้ว หนังเรื่องนี้เป็นผลงานของผู้กำกับดีกรีรางวัลออสการ์อย่าง อัลฟองโซ กัวรอง (Alfonso Cuarón) เจ้าของผลงานชั้นเยี่ยมอย่าง Great Expectations (1998), Y tu mama tambien (2001), Harry Potter and The Prisoner of Azkaban (2004) และ Gravity (2013) ที่ทำให้เขาคว้ารางวัลออสการ์สาขาผู้กำกับยอดเยี่ยมมาครองได้สำเร็จ และหนึ่งในผลงานระดับมาสเตอร์พีสอีกชิ้นของเขาก็คือหนังไซไฟเรื่องที่เรากำลังจะพูดถึงนี่เอง หนังเรื่องนี้มีชื่อว่า Children of Men (2006)
อ่านต่อ
The Garden of Earthly Delights ภาพวาดสุดหลอนของศิลปินดัตช์ชั้นครูที่ถูกเปลี่ยนให้เป็นแอนิเมชั่นสุดล้ำ
เนื่องในโอกาสครบรอบ 500 ปีมรณกาลของเฮียโรนิมัส บอช (Hieronymus Bosch) ศิลปินชาวดัตช์ในศตวรรษที่ 17 จิตรกรชั้นครูสมัยเนเธอร์แลนด์เริ่มแรก พิพิธภัณฑ์ Museum of the Image (MOTI) ได้เชิญศิลปินแอนิเมชั่นให้ทำการตีความภาพเขียนที่โด่งดังที่สุดของศิลปินผู้นี้อย่าง The Garden of Earthly Delights (1490) ในรูปแบบของงานศิลปะร่วมสมัยในสื่อแอนิเมชั่น โดยผลงานวิดีโอจัดวาง (Video Installation) ขนาดยักษ์ที่มีชื่อว่า PARADISE - A contemporary interpretation of The Garden of Earthly Delights ชิ้นนี้ จะถูกแสดงในพิพิธภัณฑ์ MOTI ในเมืองเบรดา ประเทศฮอลแลนด์
อ่านต่อ
THE SKIN I LIVE IN งานศิลปะที่แฝงกายใต้ผิวแห่งภาพยนตร์
ในหนัง The Skin I Live In (2011) ผลงานของเจ้าป้าแห่งวงการหนังสเปน เปโดร อัลโมโดวาร์ ที่นอกจากจะเต็มไปด้วยลีลาอันจัดจ้าน เปี่ยมสีสัน เต็มไปด้วยเอกลักษณ์เฉพาะตัวอันแปลกประหลาดพิลึกพิลั่นพิสดารเหนือความคาดหมาย เและถึงพร้อมไปด้วยศิลปะภาพยนตร์อย่างเต็มเปี่ยมแล้ว ด้วยความที่อัลโมโดวาร์เป็นผู้ที่หลงไหลในงานศิลปะ บ่อยครั้งเราจึงได้เห็นงานศิลปะชั้นดีโผล่มาในหนังของเขาอยู่เสมอๆ และการใส่งานศิลปะที่ว่าลงไปในหนังของเขานั้น นอกจะเป็นไปเพราะความชอบและรสนิยมส่วนตัวแล้ว หลายๆ ครั้ง มันยังทำหน้าที่ในการช่วยขับเคลื่อนเรื่องราว ขับเน้นบุคลิกภาพของตัวละคร และเป็นสัญลักษณ์ที่มีนัยยะทั้งโจ่งแจ้งและซ่อนเร้น ซึ่งสัมพันธ์กับเนื้อหาในหนังอย่างแนบแน่น มิใช่สักแต่หยิบมาประดับฉากให้เต็มฉากเปล่าๆ ปลี้ๆ เท่านั้น
อ่านต่อ
Lucid Dream ในฝันฉันรู้ตัวว่าฝัน
ในช่วงที่ผ่านๆ มา มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นทั้งในบ้านเราและในโลกรอบตัวไม่เว้นแต่ละวัน บางเรื่องพิลึกพิลั่นจนไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเรากำลังฝันทั้งๆ ที่กำลังลืมตาตื่นอยู่หรือเปล่าหว่า? อาทิเช่นผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาครั้งล่าสุด เป็นต้น (ไหนๆ ก็ไหน ขอเกาะกระแสกับเขาบ้างอะไรบ้างอ่ะนะ!) ว่าแล้วในตอนนี้เราก็เลยขอพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับความฝันเลยก็แล้วกัน แต่ความที่จะพูดถึงนี้ออกจะแปลกไปจากความฝันแบบปกติหน่อย เพราะมันเป็นความฝันที่เรารู้ตัวว่าฝัน หรือที่เรียกกันว่า ฝันลูซิด (Lucid Dream) นั่นเอง
อ่านต่อ
ศิลปะที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และแรงบันดาลใจสู่ภาพยนตร์
Land Art คือขบวนการศิลปะท่ีเริ่มขึ้นใน สหรัฐอเมริการาวปลายทศวรรษ 1960 ถึง 1970 โดยสร้างงาน ศิลปะในพื้นที่ธรรมชาติ โดยส่วนใหญ่เป็นงานชั่วคราวหรือบางครั้งก็เป็นงานท่ีทําข้ึนถาวรแต่ปล่อยทิ้งไว้ให้เสื่อมสลายไปตามธรรมชาติ โดยบันทึกเป็นหลักฐานไว้แต่เพียงภาพถ่ายหรือวิดีโอเท่านั้น อนึ่ง ศิลปิน Land Art ไม่ได้ทํางานศิลปะวางอยู่ในภูมิทัศน์หรือ ธรรมชาติ หากแต่ใช้ภูมิทัศน์หรือธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเป็นปัจจัยสําคัญที่ก่อให้เกิดงานศิลปะขึ้นมา
อ่านต่อ